Чести воспаленија на мочен меур и уринарен тракт?

Дали често патите од воспаление на мочниот меур и уринарниот тракт? Дали честите воспаленија преминуваат во хронични и ви се чини дека антибиотиците веќе не помагаат?

Годишно во светот се регистрираат околу 150 милиони случаи на воспаление на уринарниот тракт, од кои дури 80% се предизвикани од E.Coli. Жените се почесто погодени од мажите, или поради анатомски разлики (уретрата кај жените е пократка отколку кај мажите), или поради чувствителноста на урогениталниот тракт. Околу 50% од женските членови на популацијата добиваат уреоинфекции еднаш во животот, а 20-30% од пациентите добиваат повторна инфекција по 6 месеци.

Уропатогената бактерија E. Coli е дел од нормалната физиолошка флора и се наоѓа во тенкото и дебелото црево. Поради близината на анусот и уретрата, бактериите мигрираат во уринарниот тракт и го контаминираат мочниот меур. Кога ќе стигнат до мочниот меур преку уретрата, тие создаваат колонии на бактерии во внатрешноста на клетките на уроепителот, кои се во состојба на мирување или формираат биофилм.
Уроепителот на мочниот меур, како и другите клетки во нашето тело, постојано се обновува на таков начин што слоевите на зрелите клетки се исфрлаат и се заменуваат со нови, млади клетки. Уроепителот е направен од протеинот уроплакин la, кој има рецептори на неговата површина гликолизирани со шеќер маноза, која бактеријата ја препознава како своја храна. Токму таа е од суштинско значење за бактериите да се прилепуваат на ѕидовите на уринарниот тракт. Кога бактериските колонии во клетките на уроепителот стануваат инвазивни, тие мигрираат од клетките на површината на уроепителот и предизвикуваат акутни, хронични и рекурентни инфекции на уринарниот тракт и мочниот меур. Доколку се исполнети условите за преживување на бактериите во мочниот меур, како што се pH, температура, хранливи материи и ниво на железо (оптимално за развој и инвазија), бактериите почнуваат да развиваат фимбрии (пили) со кои се движат и препознаваат маноза на уроепител на мочниот меур. Со други зборови, кога има контакт помеѓу бактериска и уроепителна клетка на површината на мочниот меур, се јавува инфекција. Поради честите повторувања на уринарните инфекции и неуспешниот третман со антибиотици, се јавуваат хронични и рекурентни инфекции како резултат на бактериска отпорност на антибиотици, кои се препишуваат во многу случаи, дури и ако антибиотскиот третман не е неопходен или предизвикувачкиот агенс се уште не е познат. Затоа, научниците почнаа да изнаоѓаат нови начини за лекување на инфекции, со намера да ја намалат појавата на бактериска отпорност на антибиотици и дојдоа до заклучок: неопходно е да се воведе контрола врз антибиотскиот третман и да се најде поинаков начин за лекување на инфекциите. Првенствено, за да ја спречиме инфекцијата, мора да го спречиме контактот помеѓу бактеријата и клетката домаќин и токму тоа стана нивна мисла водилка.

Денес правиме разлика помеѓу три основни начини на лекување на уринарните инфекции:

• третман со антибиотици со бактериостатско дејство

• третман со антибиотици со бактерицидно дејство

• најново: антиадхезивна терапија

Во случај на бактериостатско дејство, антибиотиците делуваат за да спречат понатамошна репродукција на бактерии. Антибиотиците, кои се бактерицидни, ги убиваат бактериите кои предизвикуваат инфекции. Третманот со антибиотици ги убива и бактериите кои се корисни за организмот, па последиците од антибиотскиот третман се неизбежни и чести. Дијареа, надуеност и варење се појавуваат поради убивање на корисни пробиотски бактерии во цревата; со убивање на корисни бактерии во вагината кои ја одржуваат киселоста на вагината, кај жените се појавува габична или бактериска вагиноза. Употребата на бактериостатски лекови доведува до промена и манипулација со генетскиот материјал на бактериите, па затоа самите бактерии имаат развиено свој механизам на одбрана од антибиотици, што резултира со појава на бактериска отпорност на антибиотици.

Третата форма на третман за инфекции вклучува спречување на контакт помеѓу бактериите и клетките домаќини и затоа се нарекува антиадхезивна терапија. Овој метод на лекување нема несакани ефекти и важно е да се знае дека не може да се развие отпорност на анти-адхезиви. Во третманот на воспаление на мочниот меур со антиадхезиви, целта е да се користи ефикасна супстанција која имитира маноза, која се наоѓа на површината на уроепителните клетки и која бактеријата ќе ја препознае како храна и нејзин рецептор. Затоа, манозата, која прво ќе се апсорбира од телото и ќе стигне до мочниот меур, слободно ќе плива во содржината на мочниот меур. Бактериите ќе ја препознаат манозата користејќи ги врвовите на рецепторите на нивните фимбрии и на тој начин бактериите нема да можат да ги прифатат фимбриите за уроепителот. На овој начин нема да има контакт помеѓу бактеријата и клетката домаќин. Комплексот бактерии-маноза, кој слободно плива во содржината на мочниот меур, ќе се елиминира од телото со мокрење, што го поттикнуваме со пообилна хидратација и природни диуретици од растително потекло, во форма на чај или кои се веќе достапни во додатоци во исхраната во комбинација со маноза.

Uro Balance содржи иновативна комбинација на витамин Ц, троскот како диуретик, Д-маноза (која се наоѓа на уроепителот на мочниот меур и е составен дел на уроплакин Ia) и екстракт од американска брусница, богат со проантоцијанидини. Д-манозата е едноставен шеќер и спаѓа во групата на органски соединенија наречени јаглехидрати.
Во човечкото тело игра важна улога во метаболичките процеси, од кои најважна е протеинската гликозилација. Го наоѓаме во брусница, боровинки, круши, јаболка, портокали, пченка, компири, зеленило… Манозата во производот UroBalance игра клучна улога бидејќи ги блокира рецепторите за маноза на фимбриите на E.Coli.
Дополнително, засиленото синергично дејство на Д-манозата за блокирање на адхезијата на E.Coli на ѕидовите на мочниот меур е овозможено со проантоцијанидини од американската брусница. Важно е да се напомене дека Е. Coli Главната задача на проантоцијанидините е инхибиција на фимбриите P. Така, комбинацијата на маноза и проантоцијанидини делува синергистички и на тој начин целосно ја блокира адхезијата на бактериите на ѕидовите на мочниот меур бидејќи проантоцијанидините и манозата ги зафаќаат сите рецептори на фимбриите. Проантоцијанидините спаѓаат во групата полифеноли, а ги среќаваме во брусницата, бозелот, аронијата, свежото грозје, црвеното вино, црвениот грејпфрут… Екстрактот од растението птичји кантарион делува како диуретик и го стимулира излачувањето на урината и последователно ги елиминира бактериите од телото. Витаминот Ц придонесува за нормална функција на имунолошкиот систем и како киселина (аскорбинска киселина) ја зголемува киселоста на урината. Познато е дека киселата pH вредност не е погодна за бактерии, па можеме да кажеме дека оваа иновативна комбинација е моќен „коктел“ за решавање на проблеми со уринарниот тракт. Манозата и проантоцијанидините, како природни лековити супстанци, овозможуваат безбедно лекување на уринарните инфекции без развој на отпорност и ја отвораат вратата за нов период на откривање на природни и безбедни „антибиотици“.